Keukenmeiden Verdriet

Sinds een paar jaar ben ik op woensdagmiddag 'afhaalpunt' voor Tuinderij de Guit. Mijn gang staat dan vol met tassen, die tussen 16u en 19u opgehaald worden. Je neemt een volle tas mee en levert de volgende week je lege tas weer in. 

Het leuke van een wekelijks groente pakket is, dat je regelmatig dingen krijgt die je normaalgesproken misschien niet zo snel zou kopen. Of die je niet eens (her)kent. Dan biedt de Groenten Bijbel, van Mari Maris (uitgeverij Carrera) uitkomst. Daar staan bijna alle groenten in, met een duidelijke omschrijving, bereidingstips, recepten en wetenswaardigheden. Een aanrader!

Vergeten Groente

Heel af en toe vind ik een 'vergeten groente', in mijn pakket. En daarmee bedoel ik geen verschrompelde wortel die ongebruikt retour is gekomen, maar groenten die je niet zo vaak meer tegenkomt. Er zijn verschillende producten die vroeger vaak op het menu stonden, maar die tegenwoordig, om wat voor reden dan ook, niet veel meer gegeten worden. Gelukkig zijn deze bijzondere groenten niet helemaal vergeten en worden ze langzaam weer hip. Je komt ze steeds vaker tegen in restaurants, op (bio) markten en soms zelfs in de supermarkt. 

Schorseneren bijvoorbeeld, ze zaten deze week weer in mijn tas. Lekker, maar enorm bewerkelijk. Je moet ze, net als asperges, schillen. Dat is al best een hele klus.
En daarnaast komt er tijdens het schillen een kleverige stof vrij die je handen zwart kleurt.
Daarom werden ze vroeger 'keukenmeiden verdriet' genoemd, of 'huisvrouwen leed'. Niet gek dat we ze 'vergeten' zijn.

Schorseneren schoonmaken

Vorig jaar at ik ze voor het eerst. Na alles wat ik in mijn groente bijbel en op internet gelezen had, ging ik schoorvoetend aan de slag. De tips en trucs die ik tegenkwam om het karwei wat aangenamer te maken spraken elkaar tegen.
Eerst koken, dan met koud water laten schrikken en dan pas schillen klonk niet echt aanlokkelijk. Te veel gedoe. Uiteindelijk viel het allemaal reuze mee en het is de moeite echt waard!

Spoel en schrob de schorseneren eerst onder de kraan of in een ruime bak met water goed schoon. Ik heb speciale handschoenen die dat klusje een stuk makkelijker maken, maar zonder gaat ook hoor! Schil de schorseneren daarna, net als je met asperges zou doen. Ik gebruik hiervoor het liefst een dunschiller. Als je dit onder water doet, spoel je het kleverige sap weg en krijg je geen plakhanden. Voeg een scheutje azijn aan het water toe, de witte schorseneren blijven dan mooi helder wit. 

Als de schorseneren geschild zijn, kun je ze koken. Gewoon in water, met een beetje zout en/of een scheutje azijn (dan blijven ze mooi wit). In ongeveer 8 minuten zijn ze klaar. Of je maakt er deze rösti mee:

Schorseneren (2 stuks per persoon)

Ui, gesnipperd

Olie 

Zout 

Eventueel: kruiden naar smaak

Rasp de schorseneren, dat kan met een handrasp of in de keukenmachine. Snipper een uitje en vermeng dat met de schorseneren. Voeg een snufje zout en eventueel kruiden toe. De schorseneren smaken van zichzelf al heerlijk, dus ik heb ze puur gelaten. Verwarm een scheutje (kokos)olie in een koekenpan op hoog vuur. Voeg de schorseneren toe en verdeel zo gelijkmatig mogelijk over de bodem van de pan. Bak 4 a minuten op middel hoog vuur. Roer goed door en verspreid het mengsel weer goed over de pan. Bak nogmaals 4 tot 5 minuten totdat de schorseneren beginnen te kleuren.

Als je een bindmiddel (ei en/of wat geraspte kaas) toevoegt, kun je er ook pannenkoekjes van bakken. 

Lekker als bijgerecht in plaats van aardappels. 

Wij aten het met witlof, broccoli en een gehacktbal van de vegetarische slager.

Hoe eet jij schorseneren het liefst?